Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 804]

In de donkere dagen voor Kerstmis

Er bleef maar één verlangen, Heer,
dat bleef ons bij, en al te zeer
blééf het bij een verlangen.

Der englen zangen hoord' ik niet,
het hemellicht verscheen mij niet,
waar blijft Gij toch zoo lange?

Ons menschen is het licht beloofd.
Het daglich is bijkanst gedoofd,
hoe donker zijn de dagen.

Maar openbloeien zal de nacht
met sterrenregen, d'aarde wacht
dees teeken, vele dagen.

Nu wil ik vragen U, o Heer,
daal uit den hoogen hemel neer
wijl rondom ons de nacht is.

Gij weet hoe leeg ons handen zijn,
geen geurig brood, geen warmen wijn,
geen lam dat wit van vacht is.

Geen koningsgaven zijn gereed
geen wierook mirre goud, ik weet
geen bloesemtakske hangen.

En zangen, luit- en fluitgespeel
't en is er niet, o Heer, Uw deel
is enkel ons verlangen.

frank valkenier.