Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 550]

Vers

Laat ons met zeven grendlen sluiten
Het heerlijk huis van onzen droom.
De wereld en haar dronken tuiten
Verschuwt der stilte heilgen schroom.

Verdoof met zware voorhangkleeden
De deuren, die zich in hun waan
Weer altijd naar de menschen keeren:
De deuren kunnen 't niet verstaan.

Maar open 't venster op de tuinzij.
De nacht staat diep en transparant
Tusschen de stille, witte sterren:
Een wijding over 't slapend land.

De geuren stijgen van de perken
En stroomen over 't raamkozijn
Een nachtuil rept de grijze vlerken
Naar 't siddren van den kaarsenschijn.

Geen twijg beweegt, geen blaadje kantelt;
De boomen met geheven hand,
In 't zwijgen van den nacht gemanteld,
Staan roerloos of ze een toover bant.

Laat ons de wondre rust genieten
Van 't droom-verinnigd avonduur
En enkel letten op 't verschieten
Der sterren, schoon en stil en puur.

felix rutten.