Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 543]

April

Zon in 't gelaat en onder mij de daver
van deze trein, die mij weer huiswaarts voert.
Al draagt het land geen koren nog of klaver,
er is 't gewas dat makkelijk ontroert
wie niet gesloten is voor 't eeuwig wonder
van vroege bloesem, sidderende bot.
Dra gaat de boomgaard in al weelde onder
van roze en wit, van klaarte en kleur.

Geen bot

weerstaat de kracht en 't dringen van de sappen
die zich een uitweg zoeken naar de zon
om aan het hulsel, dat hen kluistert te öntsnappen
en weer te keeren naar hun levensbron.

m. de doncker.