Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 354]

Voorteekenen

De nacht schuift als een vogel die is weergekomen
geluidloos en verliefd voorbij de maan,
en d'eersten die de drang heeft meegenomen
blijven bevangen in het duister staan.

Nog vóór den toover der ontloken boomen
vangen de diepe fluisteringen aan,
die lang te voren in verwarde droomen,
in eenzame verwachting zijn ontstaan.

Wie van elkaar vervreemdden, wie niet vonden
hoe wankel alles op het leven gaat
- hoe wankelbaar zij zelf op hunne droomen stonden -
zij keeren dezen nacht hun liefdeloos gelaat.

De maan schuift weg en over zooveel monden
de schaduw der ontgoocheling haar donker laat.

Paul de vree.