Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 289]

Op twee snaren

Voor André Demedts.

Uw armen zijn om van te zingen,
die liggen rond mijn eenzaamheid,

het is een blond en vloeiend kringen
waaraan mijn hoofd rust buiten tijd,

op geur van rozen, appelaren,
beneden uw bemind gezicht,

nu 't duister ritselt door uw haren
en d'aarde wit bedolven ligt.

- maar zingen is den kring ontbinden
waarin het hart zoo veilig hangt,

en ver uit storm van sneeuw en winden
en d'eenzaamheid die mij zoo bangt,

ach zingen is - ook van der beken
uwer armen kalmen stroom -

de gave lijn der oevers breken,
de bronnen zoeken van den droom,

op geur van rozen, appelaren,
beneden uw bemind gezicht

vertrékken, door de zonnenwaren
waarvan uw lijf doorschoten ligt,

[p. 290]

 

de lentezonnen die nog blinken

 

met twintig in uw blauwe ziel,

 

 

 

niet denken ach, hoe koud uw handen

 

eenmaal - witter dan het sneeuwen viel

 

 

 

uit al uw winters - zullen zinken....

 

gij slaapt zoo zacht. - Is er een nacht

 

 

 

zoo zwart na 't breken dezer banden,

 

waarachter niet de morgen wacht

 

 

 

van uwe ziel met àl haar zonnen

 

- waarvan ook ik doorschoten blijf -

 

 

 

en deze morgen hier gewonnen

 

aan hunnen gloed: uw zomerlijf?

 

 

 

slaap zacht, dit zingend waken

 

zet mijn geloof in glorieuzen brand,

 

 

 

- wijl 't bange hart naar het ontwaken

 

húnkert van uw kleine vleezen hand.

 

 

 

René verbeeck.