Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1936

[p. 7]

Kleine liederen van dood en leven

I

Laat mij nog eenmaal deze wijzen prijzen
Die, als mijn lieve vader, kalm en groot
Bereiden zich ter allerlaatste reize
En rustig ingaan in den goeden dood;

Zij vroegen niet waarom ze leven kwamen
En vragen niet waarom zij sterven gaan,
De tijd verwischt hun wezen en hun namen
Zooals de wind hun voetspoor en hun baan.

Het veld is binnen en de oogst geborgen
En alle leven veilig in Gods hand; -
De zonen wassen naar den nieuwen morgen,
De oude hemel glimlacht over't land.

[p. 8]

II

De Dood had dagenlang reeds rond ons huis geslopen
Maar op Palmzondag van dat droevig jaar
Vond hij de deuren en de vensters open
En greep zijn hand mijn vader bij het haar

En met een ruk geheven boven 't bed,
Waarin mijn vader zich te sterven had gezet,
In eene warreling van bloemen en van sterren
Riep hij met luide stem: Jeruzalem! -
En was reeds verre.

[p. 9]

III

Mijn moeder, heel de nacht, zat bij het groote bed
Waarin zoo smal mijn doode vader lag;
Toen heb 'k, meelijdend en met groot ontzag,
Mij naast mijn moeder zwijgend neergezet.

Zij heeft haar hand op mijne hand gelegd:
‘Ook deze nacht is hij voor mij alleen’....
Heeft glimlachend mijn moeder mij gezegd
En droever dan ik kwam ging ik weer heen.

IV

Eens in mijn droom zag ik mijn lieve vader
En met een stem te stralend en te breed
Riep ik: mijn vader! en trad haastig nader
Waar hij vermoeid zijn laatste dagen sleet;

En buiten mij van vreugde en van verdriet
Kuste ik zijn handen daar zij roerloos lagen,
Toen heeft hij loom zijn oogen opgeslagen
En droef zijn hoofd geschud: ik ken u niet.

[p. 10]

V

Zij zitten 's avonds bij hun kleine vuren
In eene zee van duisternis en wind,
En luistrend naar den avond en de uren
En naar het schreien van een heel klein kind,
Zien zij hun schaduw donker op de muren:
De zwarte Engel van het slapend kind.

VI

Ik heb u nooit zóó lief als waar gij zijt
Zóó menschelijk en aan den dood gelijk,
Dat alles om u duister wordt en schreit
In't hoogste noodweer aller tijden om uw Rijk.

Jac. schreurs m.s.c.