Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1935

[p. 791]

Kleine gedichten
door A.W. Grauls

October

De dreef bevreemdt met al die gouden franjes.
De zon verwelkt in gelen en oranjes.
Een merel kan zijn wijsje niet meer vinden.
En kindren slaan met stokken naar kastanjes.

Hoorn

Vaag over 't avondbosch blaast ergens traag een horen,
melankoliek en stil blijf ik er naar staan hooren.
Het schemert overal. De hooge hemel valt.
Wat leven heet en licht loopt eens in dood verloren.

Herfst

De horizon zal dag aan dag versmallen.
Ik hoor een jachtgeweer twee schoten knallen.
De wind plukt langzaam alle blaren af.
Ik voel mijn eigen dagen vallen, vallen.

[p. 792]

Weerklank

Mijn lieve broeder, hef uw stem niet al te donker,
in moeders oogen lei veelal een blij geflonker,
ik kom, ik kom, ben ik dan ooit ver weg geweest,
uw hart, mijn hart, éen pijn, twee sterren in het donker.

Hoop

Het regent weer op 't winterland daarbuiten,
de regen spoelt langs boomen en langs ruiten,
aan 't raam, waar 'k gister nog wanhopig stond,
sta ik vandaag een zachte wijs te fluiten.

Ziekte

De sterren spelen rond de volle maan,
de auto's snorren langs de drukke baan,
ik, huivrend achter 't toeë raam gezeten
voel traag mijn bloed verdorren en vergaan.

Koorts

Hoe ben ik in dit vreemd gedroom beland?
Is hier de grens en daar de overkant?
De angst verdwijnt, er komt een suizend zingen,
dat lokt de ziel als naar haar vaderland.

Nood

De nacht is angst en nood en pijn,
de werklijkheid verjoeg den schijn,
ik wist niet dat zóo koud de sterren
en hard het maanlicht konden zijn.