Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1935

[p. 690]

Rustig lied

Onder het raam, in de aarde, die sporen

die me dierbaar zijn.

Toen hij kwam, wie zond hem weg? Ik zond hem weg;

het deed geen pijn.

Het deed geen pijn; maar iets is verdwenen

of dood in mij.

Mijn gedachten staan, als soldaten gehoorzaam,

in rechte rij.

Op een nacht valt de sneeuw, maakt de aarde wit, maakt de aarde rein.

De randen van mijn oogen doen pijn;

het komt door de slaap, het komt door de sneeuw, het komt door die sporen

die niet te vinden meer zijn.

Februari 1934.

Gabrielle demedts.