Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1935

[p. 648]

Een lente

O vroeg begonnen lente over zoveel ontberen
hoe zal ik uw betoovring van mijn voorhoofd weren

waarover goedheid was van rilde en koele handen,
en waaraan uw geweld een hete koorts zal branden?

en van mijn mond, die vaak ook onbewust
in zwijgen aan het wijde schouwen heeft berust,

die nat wordt aan uw dauw en warm aan uw wind
en aan uw zon gevoelig als de konen van een kind?

en van mijn handen, bleek van wake en werken
- ze voelen reeds de koelte van uw naderende vlerken -

opdat uw avondzon hun strekken niet verwarre,
als ze aan een sterk gebed een ogenblik verstarren?

en van mijn voeten, in de sneeuw gehard
en ongewend uw bloemen, in uw zand verward,

opdat ze niet begeven aan de loden last
van een te wild verlangen, mijn te stage gast?

Hoor deze wijze van ontwinterd bloed,
dat in zijn zware slag zijn oude zonde boet.

Uit ‘Het Tweede Land’.

jan vercammen.