Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1935

[p. 550]

Jacoba voor Rupelmonde

Van huis en hof verdreven,
uit mijn bezit verjaagd,
bedreigd tot in mijn leven,
belasterd en belaagd,
heb ik, ontdaan van have en eer,
mijn wapens nog tot lijfsverweer.

Koning, prins van den bloede,
noch hertog, noch prelaat -
moge 't mij God vergoeden -
onthield zich van verraad.
Alleen van 't landsvolk om mij heen
ervoer ik trouw, maar anders geen.

Drie jaar, mijn recht indachtig,
was 'k in vermetel spel
Bourgondië te machtig,
zijn ruiterij te snel.
Tot op het einde pijl en boog
mijn vrienden velde, laag als hoog.

Toen heb ik omgezworven,
bleef mij geen hoon gespaard.
Maar in mij, onverdorven,
hield ik een hart bewaard,
dat in den strijd zichzelf herwint,
dat leeft en lijdt, dat lijdt en mint.

Dies ik, te dezer stonde,
rust achtend noch gerief,
te voet voor Rupelmonde
kom vechten om mijn lief.
Dies ik mij, tot mijn zoetsten prijs
en prooi, zijn mond ende oogen eisch.

[p. 551]

 

Is eerst mij dat verkregen,

 

dan gaan, opeens vervuld,

 

we in eenzaamheid de wegen,

 

die liefde alleen onthult.

 

Dan zijn we elkander tot genoot

 

en toeverlaat, tot in den dood.

 

 

 

jan prins.