Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1934

[p. 868]

Raadsel

In den klokken-toren
Van blauw porselein
Zit, strak, droom-verloren
De oude mandarijn.

Soms beroert de wind
Een der kleine klokken:
Eventjes vreemd tinkt
Het, in toovrend lokken.

Roode visschen komen
Plots dicht bij den boord
Van den vijver loomen
Loerend naar de poort.

In geel kimono
Trippelt vlug naar buiten
Waaierend een jonge vrouw
Buigt, bidt, strooit beschuiten.

Als haar stap verluidt
Zinken weer de visschen
Met hun lichten buit
Naar de koele lisschen.

Waarom in den toren
Van blauw porselein
Glimlacht nu, herboren,
De oude mandarijn?

Frans De Wilde.