Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1934

[p. 665]

Gedichten
door Anthonie Donker

I.
Jong Gezicht

De zachte, zuivere lijnen
van een ongerept gezicht,
van de oogen het jonge, reine
nog onverdwaalde licht,
en dat dan gaat verdwijnen
en onherroepelijk zwicht,
o God, voor welke geheime
verwoester, door welk gericht?
Is het begonnen? Verdorde
er iets? - Is er een teeken
van iets dat al is bezweken,
om den mond een harder worden,
een teedere lijn verkrast,
is er iets aangetast? -
O konden wij het bewaren,
nog lang - nog enkele jaren.

[p. 666]

II.
Te laat gekomen brief

Hoe vreemd is dit - ik heb een brief geschreven
En dit bericht heeft hem niet meer bereikt.
De kleine, zwarte letterteekens bleven
Voor altijd onderweg. De tijd verstrijkt,

Zij blijven tusschen dood en leven zweven
Voor een verschiet dat eindeloos ontwijkt.
Hoe vreemd is dit - ik heb een brief geschreven
Die vruchteloos naar eeuwge verten reikt.