Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1934

[p. 185]

Irrequietum

Wij glijden naar een nieuw begin:
een donkre dag met een verborgen zin.

En de angst is soms zo wakker in mijn hart,
dat morgen ongemerkt in avond overwart.

Wat is in u, het onafwendbre tegemoet?
slaat deze vaart de maatslag van uw bloed?

Wat zal ik weten, dat gij nu verborgen houdt?
of is ontraadseling u even onbekende goud

van zonnedronken tropen? Iets is wat ik niet zag,
en het klimt vast en vurig om mijn wankle lach,

steeds onverkend en mijn verlangen voor,
al vaart het uur aan uur mijn vrezen door.

Ik weet uw hoge rust een hevel van gevaar.
Hoe ligt de vlakte van uw blik zo windstil klaar?

Jan Vercammen.