Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1934

[p. 89]

Vaarwel

Och, zeg niet dat het nimmer als voorheen zal wezen,
toen onze harten zongen in één rhythme van vreugde en pijn.
Als gij er niet meer zijt zal ik Uw woorden als een laatste boodschap in de sterren lezen,
en in het stervensuur van levensmoeë herfsten zal ik nimmer eenzaam zijn.
Laat ons nu bidden om met moed te gaan waar ons de dagen dragen;
hier splitsen de wegen en wacht ieder onzer een andere baan.
Maar zoo we malkaar op deze laatste tocht met evenveel liefde schragen,
zullen we nimmer alléén en van allen verlaten, onder de sterren te schreien staan.

Och zeg niet dat het de vloek is, die rust op ons donkere bloed,
want in geen enkel zonde-uur heeft God ons hart verlaten.
Zeg liever: ons was het leven niet bitter genoeg en onze droom te zoet.
Dan zullen wij in liefde scheiden en met deemoed verder gaan, maar nimmer, nimmer haten.

Albert Westerlinck.