Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1934

[p. 20]

Gedichten

I
Kinderen-Advent

Mijn broerke speelde met mij in den hof
en de zon was zo warm en de blaren zo rood
en zij vielen zó blinkend, dat wij zongen den lof
van den herfst om der blaren schonen dood.

‘Ach, waarom zijn nù de blaarkens zo warm
ze zouden een goed bed kunnen zijn
straks voor den zoeten Heer Jezus, den Koning zó arm
dat een warme deken Hem zeer lief zou zijn.

Want Maria heeft te dunne kleer
om Heer Jezus warm te kunnen kleden
en Sint Jozef, den arme, heeft niet meer
dan zijn schurende pij om zijn magere leden.’

‘Kom broer, we zullen de blaren verzamelen gaan’
zei mijn broerke, 't klein kind dat engels lachte,
‘we geven ze den koster of den kapelaan
tot de herderkens komen met hun wollen schapenvachten.

[p. 21]

II
De Kinderen bij het Stalleke

Met schuifelvoetjes door de kerk, tot helemaal vooraan
waar de stal van Bethlehem staat, met de uitgesneden maan
en de zon en de zwevende engelen die zingen den Gloria te samen
Gloria in excelsis Deo et in terra pax hominibus amen.

Maria ligt geknield en Jozef staat rechtop en opgetogen
daar achter houden den os en den ezel hun goeie koppen gebogen
vlak boven Jezus Onzen-Lieven-Heer.
De herderkens zijn er en die wenen zeer.

‘Nu moogt ge wel een keers opsteken’!
Mijn broerke stak een keerske aan, en toen we keken
naar het Kind op strooi leek het warm door het lichtje
dat spelend strelend viel op 't Goddelik gezichtje.

[p. 22]

III
De Driekoningen der kinderen

Bij het naar huis toe gaan na 't Zondagslof
waren het drie bomen in 's kosters hof
die mij 't verhaal opnieuw vertellen deden
aan 't jongste broerke, van de Koningen, hun geschenken en gebeden.

Den eersten boom was wonderschoon
die had enen puren gouden kroon
en ik vertelde toen van Kaspar met de witte haren
die 't fijnste goud nam, toen hij 't verhaal van 't kind las uit perkamenten blaren.
Den tweden boom was even schoon
die geurde in 't dorren van zijn kroon
dit bracht me op Koning Melchior die wierook brandde
die geur het hoogst van alle offeranden.

Den derden boom was schoonder boven mate
die had geen goud of zoete geuren, maar moest het leven laten
om wonderschone kant te zijn. Toen deed ik het verhaal en zong
van Balthasar den zwarte, die myrrhe schonk.

Luc. Van Hoek.