Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1933

[p. 665]

Lied van de Ledige Dagen
door Anton van Duinkerken.

Nu gaan de dagen mij voorbij
Als reizigers, die ik niet ken,
Zij spoeden zich en groeten mij,
Omdat ik hier toevallig ben
Op hunnen weg. Zij trekken voort,
De vreemdelingen, en geen woord
Blijft hangen na hun henen-gaan.
Zij hebben goed noch kwaad gedaan,
Maar telkens als een dag begon
Te reizen, stond de horizon
Van vreugd te zwaaien met zijn goud.
De tocht ging verder. Het werd koud
En om de roode huizen hing
Een schaduw en een huivering.
Dan zei een man: de dag is dood.
Een bleeke lucht met avondrood
Was alles wat er overbleef.
De dagen sterven, en ik leef,
Omdat ik hier toevallig ben
Bij reizigers, die ik niet ken.