Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1933

[p. 338]

Liederen voor Poot.

Eens zal ik hier niet ver vandaan:
Een dag, een nacht - ik weet het niet,
Van vreugde en elk verdriet ontdaan
Zeer eenzaam en zeer ledig staan...

_**_*

Ik ken het bloeien en vergaan,
Der bloemen stom verdriet;
Ik heb der dingen diepste waan
Meest in mijzelf bespied:
Eéns handen, zijt gij moe gedaan
Eéns voeten dood - doodmoe gegaan
Eens oogen toegedaan....
Vergeet dwaas hart dit einde niet:
Dit klein, dit hulp'loos staan.

_**_*

En daar is géén verzoening bij U, dood
En géén ontkomen: uur aan uur
Voel ik uw vingers en uw vuur
In mijnen nek en proef u in mijn brood;
Gij kent geen blijdschap, geen verlangen
Gij, stugge vogelaar, geen spijt,
Die in uw kille hand dit bange
Bloedwarme leven houdt gevangen.
En hoe het pikt en bijt:
Uw bloed wordt nimmer warm, o dood
Uw hand wordt nimmer rood! -
En daar is géén ontkomen, al den duur
Klemt gij mij vaster, o meedoogenlooze,
En ik ruik uw adem kranker in de rozen
En uwen geur in alle bloemen - zuur.

_**_*

[p. 339]

 

Ik zie mijn handen en ik schrei:

 

Eens zullen zij zéér wit zijn, dood,

 

En stiller dan het boek dat gij

 

Dichtvouwt in uw schoot;

 

Gij kent alleen de diepe taal

 

Van teekens, rimpels, groeven, krassen,

 

Waaruit een welhaast goddelijk-lief verhaal

 

Tot een tragedie is gewasschen

 

Zóó droef dat zelfs haar dichter schreit

 

En, turend op de harde, geele blaren,

 

Hij bei zijn handen wilde kwijt:

 

Indien zij nooit geschreven ware....!

 

 

 

_**_*

 

 

 

Eens, voeten, rust ook gij zéér stil

 

En naast elkander in zijn schoot:

 

Als duiven na een lange reis de til

 

Vindt gij, melkwit en zéér vermoeid de dood;

 

En langzaam, langzaam pelgrim keert

 

Hij weêr tot uw begin: de asch,

 

Waaruit gij eens zijt gepoetseerd

 

En die uw moeder was....

 

 

 

_**_*

 

 

 

Oogen, het zal zéér duister zijn:

 

Een nacht, maar zónder maan,

 

Zal gróót en naamloos vóór U staan....

 

Het zal zéér duister zijn! -

 

En sneller dan gij zijt ontstaan

 

Zult gij, uit water en uit licht geboren,

 

In licht en water weêr verloren, -

 

In uwen oorsprong ondergaan.

Jac. Schreurs.

m.s.c.