Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1933

[p. 256]

[Louis de Bourbon]

Hospitaal.

Het is er vol onrust en vol leven
alsof de velen, die gestorven zijn,
nog in den kring der zalen zijn verbleven
en immer zuchten van geleden pijn.

En wanneer langs ons één wordt weggedragen
wiens zachte vlam werd uitgedaan,
dan hoor ik 's nachts zijn bleeke lippen klagen
en ziet zijn blinde blik mij aan.

Louis de Bourbon.

[p. 257]

Een meisje zingt:

Ik denk aan hem, aan hem alleen
mijn voeten zijn zacht op de wegen,
en zingende, droomende ga ik hem tegen,
naar hem alleen.

Ik laat mijn huis in het zonlicht staan
en de bloemen die neem ik mee,
die laat ik op de golven gaan
van de wijde zee.

De zee van zomer en zoet begin,
mijn ziel is de zon op de wegen,
dansende, dansende gaat zij hem tegen
naar wien ik zing.

Louis De Bourbon.