Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1932

[p. 823]

Arabesken

I
Adam.

Tusschen woekerplanten en nachtschade,
een donkere gestalte aan den horizont,
staat Adam tegen avond op zijn spade
en proeft voor 't eerst de aarde van zijn mond.

En ziet de vrouw, die zwaar en blond,
in haar gewaad van vale bladen,
kreunend de armen strekt naar een genade
die zij ten halve niet verstond.

Besef en zorg, arbeid en zure wind
hebben hun aanschijn ruw versneden;
maar van hun beider ziel en leden
bloeit tusschen beiden nu de bloem: het kind
en lachen stil en droef en hebben vrede.

[p. 824]

II
Eva.

Zij was onder de bloemen schoon; zelf bloem
en pril genot en louter leven
heeft zij, door te naïeven lust gedreven,
haar sidderende hand geheven
en plukkende ook geproefd den doem
en is sindsdien, maar zonder roem
een droeve bloem gebleven.

Jac. Schreurs, M.S.C.