Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1930

[p. 947]

[Albe]

Paradijsvogel

'n Paradijsvogel vloog verloren
aan de horizon:
'n zwarte vlek
in 't goud der zon.

Met gebroken
vederslag
in de ontloken
jonge dag

De gloed der zon
werd hoog rood,
toen viel de vogel dood
op de horizon.

Zeg niet van dees vogel:
te trots was z'n reis....
wellicht zat z'n nest
nabij 't Paradijs.

Albe.

[p. 948]

Wie heeft de sprong gewaagd

in de diepten zijner ziel
en niet gerild om het gevoel
alsof hij in 'n afgrond viel?

Hoe duister en diep
ligt dit ravijn,
waar de Onzichtbare
gids wil zijn.

Aan de rotsen ongenaakbaar
hangt schaduw en ewigheid
en gaaf galmt de echo,
waarin het leven nog schreit.

Elk geheim
in m'n ziel ontdekt
is 'n angst te meer
voor de diepte verwekt.

Nader ik ooit
te dicht de boord...
God, m'n Gids,
heeft m'n roep reeds gehoord!

Albe.