Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1930

[p. 881]

[Amado Nervo]

Amado Nervo
(Serenidad, pag. 21)
Rust
(Sosiego).

Ver boven
't ongeduldig streven
der woest vertoornde zeeën:
het onverschillig zweven
van sprakelooze feeën
in heldere regenboog-luchten,

en het lang eentonig zuchten

van duizendjaar'ge monsters.

Ver boven
't wervlend woelen
van cyclonen en tornados:
de onveranderlijke klaarheid
der diepe sterre-heem'len.

Ver boven
den vuigen vloed van 't leven
en den kokenden kolk der driften:
den Stillen Oceaan der Dood...
met zijn strenge grijze wat'ren
en zijn massale vaste schouders;
geen wispelwindjes strijken hem...
...En op de zee der Dood
zonder haven noch kusten:
alleen mijn galei
van ebbenhout en zilver.

[p. 882]

Amado Nervo
(Los Dos, Serenidad, pag. 129)
Getweeën
(Los dos).

Wellust mijner oogen,

Weelde van mijn hart,

Vergoeding

Mijner trage treurige dagen,

Licht dat mijn lompen

met fantazie beglanst;

Gij die onder alle namen

U beurtlings openbaart;

Gij die mij liefhebt voor de blonde,

Gij die mij mint ook voor de zwarte,

voor de vurige en voor de koele;

Gij de bedrukte, gij de blijde,

Gij de booze, gij de vrome,

Al naar de richting

en koers van mijn blik,

Wellust mijner oogen,

Weelde van mijn hart.

Verwijder U niet van mijn wegen

en sterf als ik ophoud te leven.

Sleep mij mee, die U tot mij eens trok;

Ge waart een trouwe gezellin

op mijne levensreis...

Ons lot nu weze saamgesnoerd

Waar ons het leven voert

Al op de banen

al door de lanen

naar 't eindloos Onbekende.

Laat ons den Dood betreden, uw palm in mijne hand,
zooals wij vaarden aldoor 't leven: zonder vreze!