Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1929

[p. 435]

En Sourdine...

Alleen in het duister
Zit ik en luister
Naar 't vreemd gefluister

Ver in dit hart.

Is het lachen of weenen?
Is het zingen of steenen?
't Komt en gaat henen,

Keert weer en vliedt.

Zielsdiepten ontstegen
Neer-ruischend als regen
In herfst, alle wegen

Vol dorrend blad...

't Is muziek en 't is klagen,
Het is hopen en vragen,
Toomloos wenschen, stil dragen,

Dit, anders niet.

't Is een opstaan en sterven,
Manlijk zwijgen, zwaar derven
Immer deemoedsvol werven

Vrede, om U.

Leed dat glimlacht door tranen,
Kiemen, bloeien en tanen,
Kamp van weten en wanen,

In mij, altijd.

Licht en schaduw verglijden,
Wisslend spel van verblijden

[p. 436]

 

En weemoed, verbeiden

 

Van welken droom?

 

 

 

Ach, 't is lachen noch weenen,

 

En zingen noch steenen,

 

't Is maar zachtjes verëenen

 

Beide, tot klaarte, in mij.

Frans De Wilde.