Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1929

[p. 73]

Verzen.
door Aug. Van Boeckxsel.

I.

Laat, vrouwe, laat nu dood het licht:
alleen het haard-vuur laaie;
ik geer, dit uur, geen ander zicht
dan 't oude vuur, het fraaie,
het vuur dat op de muren dicht
- zoo 't leven in ons harte doet -
't epos van duisternis en licht:

de strijd van 't kwaad en 't goed.

II.

Hoe menig dag is niet verloopen
zonder één troost ons troosten kwam;
hoe menig avond kwam geslopen
die aan ons hart de hoop ontnam...

en dan, het nachtlijk sterren-wenken
als licht-signalen op de zee;
't ontvoert geheel het menschlijk denken
op 't rad van zijn mysterie meë.

III.

Laat mij bewaren mogen
de gave van het lied;
ik heb den knie gebogen
en vraag om anders niet.

Mijn God, laat mij begrijpen:
laat mij als 't koren zijn
dat, reuzelend, mag rijpen
om, laatst, Uw brood te zijn.