Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1929

[p. 32]

Gedichten
door Willem de Mérode.

I
Dreigende Bui.

Er was een zacht gedruppel in de blâren
Of nu de zomerregen zou beginnen.
En traag gleden de schemeringen binnen
Van buïen die ons nog verborgen waren.

De geur van vocht en bloemen vloeide samen,
En dreef de paden rond als lichte nevel,
Bleek uit den damp hief zich de roode gevel,
Toen kletterden wat druppels aan de ramen.

En gij: het leven is niet te vertragen.
De bui komt zwaar en driftig nederslaan.
Gelukkig wat gered is en geborgen.

Maar ik: zie, hoe gerust de rozen staan,
En hemels wreede lafenis verdragen.
Zij dulden sterk en bloeien tegen morgen.

[p. 33]

II
De Wilgen.

Wij hebben luttel lots
Gemeen met tulpe' en rozen.
Zij zijn de stillen Gods
En wij de roekeloozen.
Toch heerscht zijn liefdes kracht
In zwervers en in zonen,
Die binnen wal en gracht,
Of in het wijde wonen.

Hij zendt gerust ons uit.
Zijn wil blijft in ons werken.
Niets dat ons leven stuit.
Wij groeien, wij ‘zijn sterken.
Gehavend en geknot,
Schier uit den grond gestooten,
Wortlen wij ‘in U, God,
En schieten uit in loten.

Al waatren zwart en blank
Waarnevens wij ons wieglen,
Die maandenlang ons krank
Lot openhartig spieglen,
Weerkaatsen onze pracht.
Uit stomp die norsch dorst stijgen,
Deed God weer overnacht
Het teeder leven nijgen.

Daar slaat de huif terug
Van ieder roodbruin knopje.
En uit de schubben stug
Duikt een grijs zijden kopje.
't Is of een tuin ontwaakt,

[p. 34]

 

In bloeien te allerzijden.

 

God heeft ons schoon gemaakt,

 

Die toeven durfdé in lijden.

 

 

 

Een milde wemeling

 

Van smalle zilverlinten

 

Heft zich den hemel in,

 

En waait zijn lichte tinten,

 

Door zonneschijn en schâuw,

 

Al naar de winden streelen,

 

Zoo zorgeloos en gauw

 

Of kindren voor U spelen.

 

 

 

Zoo staan wij; als het teêr

 

Gebloemt begint te ontluiken,

 

Roept uit ons loof den Heer

 

Het versche vogeltjuiken. -

 

Wij zijn van één natuur

 

Eèn oorsprong en één hopen,

 

Met tulpen heet als vuur

 

En rozen argloos open.