Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1927

[p. 870]

Dit is 't oogenblik

Wie zal mij zacht omwuiven met geluid,
dat stiller worde en stiller, als een bruid
van zoet genieten mijne ziel; wie zal
de witte vloeren treden van mijn hal
met voeten van vervulling; dit mijn huis
is ledig van rumoer en 't hoog gedruisch
der menschen reikt niet aan zijn wand.
Ach kom nu met uw zachte stille hand
en roer de lucht van uwen zegen, leg
geluid van liefde om mijne ziel en zeg
uw woorden tot een ziele-melodie,
waarbij ik 't wonder van uw Wezen zie,
en vul 't verlangen van mijn eenzaam hart.
Ik schijn van alle aardsche vreugd en smart
verlaten: dit is 't oogenblik; heimwee
reikt om mij henen als een wijde zee
naar verre horizonnen; 't leven is
verzonken onder grens van droefenis
en vreugd; te sterven wordt een vreemd genot,
als dood de weg is, dien Gij komt, mijn God.

J. Groot, S.D.S.