Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1927

[p. 681]

Honderd kilometers per uur.

De dronkenschap der snelheid,
heb haar lief,
zij is der tijden edelste geschenk.
Zij is de gestadige, lokkende wenk
van al wat het oog niet
maar het hart wel ziet.
Zij is de balsem op ons oud verdriet.

Om al wat we niet hebben bereikt,
om verre steden en blauwe landen,
om de vrouw die we niet hebben omvangen,
om oude handen
die we in eerbied niet hebben gekust,
om der wijsheid ontbeerde, verhevene lust
lijk om der Sirenen slepende zangen.

Om al dàt,
en om d'oogen der kinderen die we niet hebben gebaard,
die we niet, stralend,
uit ons donker wezen hebben getrokken,
om al dàt
lijk om het langzaam neervlokken
van rust en jaren
op onze driften, om onzen haard,
o daarom, daarom de teugels van dit oneindig ros gemend,
daarom ons bedronken aan mechanische kracht.
Laat, laat de motor radeloos ronken
door den nacht.

[p. 682]

 

Straks, als ons heimwee

 

aan elke ster zal ontvonken,

 

straks in het middernachtelijk uur,

 

boven der banen glanzend lazuur,

 

buigt weer de droefheid ons hoofd op ons hart

 

en vallen de tranen

 

op 't bevende stuur.

 

 

 

Heer, geef ons dan,

 

geef ons dan duizend in 't uur.

MARNIX GIJSEN.

Chicago, 1927.