In Memorium
In vrede ruste hierboven die hierbeneden niet rusten kon Dr A. Van De Perre. Om den broode werkte hij niet, noch om eenig eigen belang, maar hij verrichtte werk waartoe het Eucharistisch Brood hem sterkte en hij zocht het belang van zijn volk. Daarvoor gaf hij van zijn bezit, zijn materieel en geestelijk goed: hij was een bekwaam geneesheer en stelde die kennis ten nutte van Vlaanderen o.a. door zijn werk over ziekenverpleging. Naar den eisch der omstandigheden, naar de nooden van Vlaanderen, wist hij zich tot vakman op te werken, ingenieur waar het dienstig was, financier, politieker. Minst van al politieker. Zijn vurige vechtersnatuur bleef altijd een ingeboren afkeer behouden voor de politiek die opgevat wordt als listigheid, de grenzen van eerlijkheid verbreeden wil en die van oprechtheid vernauwen. Hij was een eerlijk, oprecht, driest vechter, wiens ronde ridderlijkheid de vreezige eerbiedigheid heeft afgedwongen van zijn tegenstrevers zelf. Ten slotte kreeg de slopende ziekte ook hem, den taaie, omvergevochten. Om zijn afsterven rouwt Vlaanderen.
* * *
Voor kort overleed te Gent in den ouderdom van goed zestig jaar, de Nederlandsche schrijfster en medewerkster aan D.W. en B. Mevrouw Logeman-Van Der Willigen. Tot vóór enkele maanden werkte zij aktief mee aan ons tijdschrift met de onverwoestbare werkkracht die haar kenmerkte. Door tallooze vertalingen uit Noordsche, Deensche, Friesche literaturen is haar naam wijd en zijd bekend. Haar dankt het Nederlandsch lezend publiek dat het met een overgroot deel dier uiterst interessante Letteren van het Noorden werd vertrouwd gemaakt. Pas waren haar laatste vertaling ‘Zondag’ een finsche vertelling en ‘Suomi’ een boekje over Finland verschenen of de mare bereikt ons van haar plotseling afsterven. Overwerkt, luidt het bericht. Moge ook zij in den eeuwige Vrede rusten!
* * *
Eenige dagen later wordt ons het overlijden gemeld van M.A.P.C. Poelhekke. De groeten gaan heen, de pioniers leggen hunne taak neer! Hij was de waardige geestelijke zoon van den grooten Alberdingk. De katholiek uit-een-stuk, de geleerde van het degelijkst gehalte, de letterkundige van beproefde creatieve kracht, de kritikus die op vaste, stevige standpunten stond, de paedagoog en bevoegde autoriteit, die Poelhekke was, is ons helaas ontvallen. Hij was wel niet jong meer, twee en zestig, maar de werkkracht was nog die van een fleurig man en het hart was nog jong genoeg om aankomende jongeren te begeesteren. Ja, hij heeft zijn pleit voor de moderne letteren gewonnen maar wat een werk had hij nog niet kunnen verrichten. We hadden hem nog noodig. Krachten als hij zijn er steeds te weinig. Zijn werkwaardige figuur, zijn veelomvattend werk moge door D.W. en B. in een der volgende nummers uitvoeriger worden herdacht. Poehekke overleed als rector der hoogere burgerschool te Nijmegen aan de gevolgen van een operatie. Moge hij zijn opgegaan ‘Naar het land der Zon’.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd