Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1925

[p. 713]

Gedichten
door Remy Saen.

Dolorosa.

Ge draagt uw groote liefdeleed zoo stil en vroom,
Als in haar droefenis gelaten jonge vrouw
Gewijd 'n vool kan dragen, om 'n diepen rouw,
En leeft van zoete heugnis nog aan dooden droom.

Ge bergt uw lelie-wit gelaat in schuchtren schroom,
Of vreest ge dat maar één uw leed bespeuren zou.
Uw mooi-droef oog spreekt om uw zielspijn geen berouw
En heilig zijn uw gangen in den avonddoom.

Ik weet: ge snikt soms op uw peluw stil 'n traan,
Wijl uw gevouwen handen trillend opwaarts gaan:
'n Smeekend blank gebed in 't duister van den nacht...

Dan prevelen uw glimlachtrieste lippen zacht,
'n Vers van liefde... En ge ligt 'n langen stond
In droombeschouwing, benedictie om uw mond.

Consolatie.

Niet waar, ge zult uw leven vredig blijven dragen,
De wonde van uw kuische hart in 't gouden schrijn
Van uwe ziel stil laten bloeden: als den wijn,
Uw God gij consacreerend, van uw lentedagen?

Ge zult uw groote smart nog teer-devootlik klagen
In verzen, die 'n requiem van liefde zijn,
En biddenswijs uw fijne handen, wit van schijn,
Ten Hemel 't offer van uw verzen laten vragen?

Dan komt voor u 'n heerlik-bloeiende getij,
Met lelie-zuiver kleed, om u als maagd te ontvangen,
En waar ge gaan zult langs mystieke hovengangen.

Dan wordt voor u de tijd 'n eeuwig-schoone Mei,
Waar gij 't ciborie van uw weedom heilig-blij
Zult beuren, hoog den Heer, in Alleluja-zangen.