Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 24

[p. 562]

Vers.
Door Marnix Gysen.

Het radio-gezang in de regenstraat:
melopee van lauw leed in den Meienacht.
Hoe zeurt hier een zanger, - fluweel! fluweel! -
het eindeloos lied van zijn liefdeklacht.
Tot een wakker signaal met zijn donkere noot
die klacht aan onmachtige scherven stoot.
Toch herneemt het lied en het lauw geluid;
het sterft in nacht en regen ellendig uit.

Is niet zoo onze ziel als we ver van U zijn
in den wellust van leed en onmanlijke pijn.
En hoe haakt dan ons lied naar het krachtige heil
van Uw sein door ons hart als een davrende pijl.
Hoe wacht onze ziel naar Uw zuivere kracht
die laf leed en lauw lied in de daad versmacht.