|
| |
| |
| |
Huisgezinnetje
Spelletje in één bedrijf door
E. Amter
Personen:
| NOLD WITVINK. |
| HORTENSE, zijn echtgenoote. |
| WEDUWE BRAND, hare moeder. |
| ONKEL JUUL, haar oom. |
| TANTE ESTHER, zijne vrouw. |
| Werklieden. |
Plaats:
Een burgermenschjes-zitplaatsje.
| Linkerwand: kast met glazen deuren, waarachter wissewasjes en prulletjes te pronken; schouw met garnituur; gesloten kacheldeuren; chaise-longue. |
| Achterwand: portière geverid op verandah en daarachter hof. In den hot liggen baksteen-, kalk- en zandhoopen. De werklieden zijn bezig, rechts, een muur aan 't optrekken, tamelijk luidruchtig koutend ondereen. |
| Rechterwand: Bureau-ministre; boekenrek; piano met benoodigdheden. Tusschen boekenrek en piano deur op gang. |
In't midden: Eikenhouten tafel met stoelen errond.
Om alle meubeltjes hangt een luchtje van kersverschheid. |
|
| |
Eerste Tooneel
HORTENSE, in namiddagtoilet van dametje dat zelf heur huishoudentje doet, zit voor den piano, en lusteloos speelt eenige noten van een wals; staat bots recht; gaat kijken aan de portière, en dan, weer even lusteloos, op den luistoel liggen..
Aan 't werk stoat de WEDUWE BRAND nijdig te turen op de metsers.
| |
Tweede Tooneel
(inkomend langs verandah):
Kinderelief, wat 'n vuiligheid, - wat 'n vuiligheid!
| |
| |
Ja, ja. 't Is nu weeral e-wa proper. Ne mensch schuurt daar z'n heel lijf op uiteen...
Maar 't is alle minute de werkvrouw. As 't net bleef moest 'k ze zooveel keers niet doen kome.
Oei, wat 'ne vrek! - Ge zoudt gij ook wille dat 'r in gekome werd en dat 't toch proper bleef.
Nee, nee. Maar as 'r iemand binnekomt, moet 'm express z'n voete nie vuil loope.
Express? Doe 'k da? As... as diene muur...
Hopla, weeral! Zwijg in godsename van diene muur.
God! God! Hoe bits! En dat an uw eige moeder.
Diene muur, diene muur! Hèm 'k al geen kruise genoeg mee diene muur? En d'r altijd van babbele. D'r is niks anders niemeer as diene muur. 'k Krijg 'r 't koppeke van, van diene muur. Ziet weer 'ns in de gang, wat 'n huis dat die werklie houwe!
(piept even door de deur den gang in):
God, da's 'n schand.
En da's pas geschuurd van deze voordenoen. Daar betaal ik 'n werkvrouwe veur, veur dat te schure. Da blijft proper van twelleve tot den noen.
Ja, as die manslie 'ns beginne deur te loope...
Kunt-de gij da zoo gelate zegge? Ik nie. 'k Ben kwaad. Kwaad, kwaad. Ik hèm koppijn. Ge moest me voele.
| |
| |
'k Hèm pijn in m'n tanden en in m'nen buik, as 'k ze bezig zie. Ze loope deur uw pas geschuurd huis, mee zavel an hun blokke, - en ze speeke... Foei. Hoe da zoo'n mannen altijd an hun sjiek kunne knabbele... Foei, foei, foei. - En ze speeke groote kletsen op uwe geschilderde muur... Dà's ne geschilderde muur! Dà's versch geschilderd! - En ze maken e lawijd lijk alle duvels. E lawijd, e lawijd. - O, wa zie 'k af sinds die twee dage, wa zie 'k af.
't Is nie uit te houwe.
(Poos.)
't Is - 't is wreed. - Of is 't nie wreed da 'k ik, uw moeder, da moet afzien? en hier neves wone? Hierneves, hierneves. En da meneer uwe man - meneer uwe man tussche de twee hoven ne muur doet zette... 't Is wreed! - 'k Mag hier zooveel niemeer kome... 'k Mag.... Van m'n eige kind ben 'k niemeer meester. - Gotogot, wa kan ne mensch toch ongelukkig zijn op de wereld.
Begin niet te blèrre, ma, 'k hèm genoeg rond m'n oore.
Ha 'k da gewete! - ha 'k da gewete! Hij ha' u nog in langen tijd veur vrouw nie gehad. Hij ha' mee u nie...
(Huisschel gaat over.)
Wie 's da? Ontvangt-de bezoek?
Kan 'k toch tot op straat nie zien.
En gijzelf, ge wordt zoo onvriendelijk tege mij... zoo onvriendelijk.
Kom, kom, kom. As ge dat allegaar... 'k Ga opedoen.
't Zal toch... Hij 's toch na z'nen bero, niewaar? Anders...
| |
| |
Nee, nee. Blijf maar. Bij belt me. Hij komt binne mee z'ne sleutel. Buitedien, hij komt eerst binnen 'n hallef uur.
(Huisschel.)
Wei, hou me toch nie op.
(Af)
| |
Derde Tooneel
weduwe brand gaat op chaise-longue zitten.
Gotogot! Kinderelief... Nog geene stoel gaf ze me, nog geene stoel. Haja! haja!
| |
Vierde Tooneel
hortense op, gevolgd van TANTE ESTHER en
Ziet 'ns! ziet 'ns! De heel familie!
Nee, nee, den hond is 'r nie bij. Dag, weduwe Brand, gebore Lina Leentjes, zuster van ondergeteekende.
Wel, wel. Dag Esther. Op wandel?
Op zoek geweest na e paltootje voor Duc. Ge weet, zoo 'n honde-paltootje... Nievers nie te koope, mensche. Nievers nie. En nu - nu kwame we op bezoek bij de familie. Of Hortense Brand, madam Witvink, d'r geen zou kunne make veur Ducje? 't Is zoo e lief beestje.
Hahaha! E paltootje veur nen hond!
Wel, Stanske? - Ge zijt toch nog an de naad nie veur...
| |
| |
Wel... as ge nog maar 'n maand of vijf, zes getrouwd zijt, hèt-de nog alle veuruitzichte... uw genegenheid nie an e Ducje te moete cadeau doen.
Ge... Ik weet 'r zelf nog niks van? En da moest ze toch wel 't eerst an 'r moeder zegge, dunkt me.
Maar zoo ne krojeuze lijk hij!
Ta, tata! - Hewel, Stanske? wa zegt-de gij? As dat in de weg nie staat, zult-de wel veur ons arm Ducje zorgen, hee?
Toe maar, nonkel, toe maar. Ziet-de nie da we tot over onze kop in 't werk zitte?
Tot over uwe kop in 't werk, kind? - Watte? Ne muur! Ne muur tussche moeder heuren hof en den uwe? Jamaar! - Let 'ns, Esther!
Ne muur! Maar e... Maar e...
Ja zeker, ja zeker! Ne muur. Ne muur! Let maar, let maar.
Ja, ja. Zeker, zeker. Ne muur. Waarachtig ne muur. 't Is godsgezondigd. Niewaar? Niewaar?
Zeg gij 't hun, Hortense, zeg gij 't hun, kind. Van mij zouë ze 't nie geloove. Van u. zulle ze 't wel. Let
| |
| |
't arm kind daar 'ns ligge. Zwert van de koppijn. Dat duurt al twee volle dage. Al twee volle dage duurt da!
Zeg gij 't hun 'ns, Hortense-kind. Van u zulle ze 't beter anneme. 't Is nie om geloove. Maar heure man, hee - heure man, meneer Witvink, m'ne schoonzoon, m'nen eige schoonzoon, doet diene muur daar zette... diene muur tussche zijn huis en 't mijne... tussche 't huis van de dochter en da van heur moeder! Of 't nie wreed is?
Jamaar, sta gij zoo altijd de mensche nie uit te vrage. As ge iet an 't vertelle zijt, moet-de op uw gemak kunne spreke. - En, Lina?
Let z'n vrouw daar ligge, miserabel van de koppijn. Meneer vindt da 'k te veel hier over de vloer hang, en dat da komt omdat 't in den hof vrij is, da 'k te gemakkelijk deur kan... Dat 'r eigenlijk maar éénen hof is veur de twee huize. 'k Ha' in e kontrakt moete doen zette... e kontrakt, dat 'm moest teekene veur dat 'm ze kreeg... dat 'r nooit geene muur...
Jamaar, afijn. Dat helpt toch nie, diene muur. Ge gaat langs de deur....
Natuurlijk, natuurlijk... Da 'k hier te veel kom? Maar zeg 't 'ns, kom ik hier te veel, Hortense? Ben 'k uw moeder nie? Spreek 'ns, gij. Nee, niewaar? En da 'k hier m'n wette geef! Maar allo! Geef 'k hier m'n wetten, Hortense? Zeg gij 't hun, of da 'k ik hier wette kom geve! Ja, ja, da ze niks zeet, da zeet genoeg.
| |
| |
Lacht-de gij? Ik vind 't nie belachelijk. In 't geheel nie.
Da's ne zot. Ge moet daarmee nie lache! Da's nie belachelijk, zeker nie.
Jonge getrouwde zoudt-de op hun eigen handje moete late boere, weduwe Brand, gebore...
'k Vraag uw jokke nie. Hou maar op. 'k Vraag 't nie.
Maar goeien raad geef 'k ik gratis.
Gij zijt ook getrouwd geweest. Ik ben ook getrouwd. Niewaar, Esther? Zoudt-de gijzelf kunne lijjen hèmme dat 'r iemand in uw huishouwe gekome was, en zou gezeid hèmme: zus en zoo?
Maar doe 'k da? Doe 'k da? Weet-de gij da? Ze zit daar zie, 't arm schaap. Ze kan spreke... As ze spreekt zult-de't hoore.
't Is goed weer geweest vandaag, hee?
Ge moet 'r nie over end over klappe. 't Is erg genoeg.
Tege die maniie kunt-de niks zegge.
Zoo is 't, zoo is 't. Klap 'r 'ns an Witvink over, 'k Hèm 'm bij a en bij z beweze, da 'k hier over de vloer nie hang, da 'k hier geen wette geef, niks as goeien raad, as 't past...
| |
| |
Hij doet dat 'm me nie hoort spreke... Diene, diene... Ha 'k diene maar m'n dochter nie gegeve. Nie gegeve... Gotogot, ne mensch kan toch blind zijn... kan toch blind zijn... Ha' zij hem maar nie gewild!
Da was nu zoo nen brave jong!
Hahaha! En nu den heele litanie. Hahaha!
As ge 't nie hoore kunt, dan... Ge kunt in den hof 'ns gaan zien.
Ja, ja. Kibbelt gijlie d'r nu maar nie veur.
(Nijdig)
En voeten afkuischen as ge weerom komt.
Goed, goed, madam Witvink... Hola! Hola! - Alles goed, alles goed.
(Af. Draait terug in de deuropening.)
Maar de schoonmoeders, hee? - De schoonmoeders!... Da zijn somtemets mure die tussche man en vrouw staan.
(Af.)
| |
Vijfde Tooneel
Diene moet altijd iet zegge dat op nie veel trekt.
(na 'n poosje)
't Is wreed op de wereld, is 't wreed.
Ma, nie veel lamenteeren, hee? 'k Hèm pijn in m'ne kop.
En die, niewaar, Esther, de die... Witvink maakt 'r op tege mij. 't Kan anders nie zijn, da ze zoo onvriendelijk...
Och nee, och nee. Ge weet immers an uzelf, as ge koppijn hèt dat 'r niks op de wereld u gaat.
| |
| |
Ja, afijn. (Poos.) We zulle d'r over zwijge. Juul komt weerom. Diene zou Witvink gelijk geve.
Al was 't veur ons te treitere.
Voete! Voete! We kuischen hier nie veurniet!
(doet geweldig om zijn voeten af te kuischen):
'k Ben doof, madam Witvink, 'k ben doof!
(Komt in.)
| |
Zesde Tooneel
Nee? As 'k iet zeg, dan... dan is 't beleefd da me geantwoord wordt! Gij, as 'k ik iet zeg... gij geeft altijd zooveel antwoord da 'k ik zelf niks niemeer kan zegge.
(Poos.)
Nee, nee, maar de muur is goed. Ge kunt 'r zeker niemeer deur, weduwe Brand.
Nee. Langs veur hèt-de moeite, nie veel, toch moeite. Langs achter moest-de maar inkome. Ge zult hier dan zooveel niemeer te vinde zijn.
En 'k geef Witvink groot gelijk.
Och, toe, zwijg, Lina. Antwoord 'm nie. Hèm 'k 't nie gezeid? Al was 't maar veur ons te treitere.
| |
| |
Veur van 't een vergif na 't piereland nie te gaan, moetde somtemets 'n ander inneme. Witvink bouwt ne muur, en breekt nen anderen af, nen ergere. Ge weet wel, diene tusschen hem en z'n vrouw.
Gij, mensch-lief. Hortense, gij zult da nog wete: is 't in de kerk of is in 't stadhuis da ze u zegge, da man en vrouw ééne persoon moet worde?
Laat mij d'r liever tusschen uit, nonkel.
Oei, oei! Goed da 'k u moet spare veur Duc ze paltootje! - Afijn, we zulle neme da ze 't u alle twee zegge. Maar e... as de schoonmoeder mee huishouwe speelt, dan trekt ze heur dochter altijd na heur toe. Ja, ja, weduwe Brand, ja, ja. En hoe's wilt-de gij dat één dat in twee getrokke wordt, toch één blijft? Dan hèt-de twee hefte, maar geen heel. Laat de kinderen alleen huishouwe spele, zuster Lina, laat ze dat doen, mensch.
't Is lang geleje da 'k nog zooveel aneen gesproken hèm! M'n vrouw geeft gewoonlijk heuren asem ten beste, veur de mijne te spare! - Niewaar, Hortense? - Zie, zie, ze zeet niks: da zeet genoeg.
Zeet da genoeg? Da zeet niks. Hawel, Hortense? Wa zegt-de?
'k Hèm pijn in m'ne kop, en 'k krijg er nog meer.
Hoort-de 't hoe vriendelijk? Hoe vriendelijk an heur bloedeige moeder? Laat ze 'r nu nie opstoke deur diene... deur diene Witvink? Waaran da ze veur
| |
| |
eenigen tijd nog zoo vreemd was as... as... 'k Hèm d'r geen kind niemeer an, Esther, 'k hèm d'r geen kind niemeer an. - Ik blijf hier nie. Ik ben e-weg. Gaat-de mee, Esther? Presenteert zij u 'n tas kaffee? Kom. Kom... We gaan bij mij een drinke. Da ze wel vaart mee Witvink, da ze wel vaart. Bij mij heet 't koppel gedaan. Hèmme ze alle twee gedaan. 'k Hém d'r genoeg van, hém 'k d'r genoeg van... Kom. Kom, Juul.
(Af, Esther meetrekkend.)
| |
Zevende Tooneel
(na een paosje):
Gaat-de nie mee, nonkel?
Nee, 'k wil liever 'ns spreke mee Witvink. Die vrouwlie!... Gaat diene nog lang e-weg blijve? Tot wat uur heet 'm buro?
Over tien minuten is 'm zeker hier.
(weer na 'n poos):
Wat denkt-de gij d'r van, nonkel? Serieus gesproke?
Serieus gesproke? Hm... Wat denkt-de gij d'r van?
Hij heet wel... e-wa gelijk.
Ha! Da peisde 'k ook. Wel e-wa? Nee, nee, heelegansch. Niewaar?
Hm, maar zoo ver ha 'm toch nie moete gaan... Mee heur 'ns ze gedacht te zegge... Maar gelijk heet 'm.
Da was klaar. Moeder daar altijd alleen in dat huis. En gij d'r dan bots neves wone. Da's primo: ze hangt hier altijd over de vloer, en secundo: da ze wette wil geve. Ze anziet u nog altijd as heur kindeke, meiske, niet as Witvink z'n vrouw, en dan... en dan, ja, die hèmme we van huis uit, ik ook e-wa: eigenzinnigheid. - Ja, ja, da Witvink zeker gelijk heet. Grijst-de? Toe, toe, ge moet nie grijze!
| |
| |
Ge moest wete wat 'n hel dat 't hier sinds eenigen tijd geworden is, nonkel... Veur e jong huishouwe.... Sinds, sinds...
Ja, sinds 't wittebrood opgeëten is... Nee, nee, afijn... Maar toch de eerste koortse voorbij. Ja, dan beginne de menschen opnief hun gezond verstand te krijge. En gaan de zake na lijk ze zijn.
Sindsdien heet Nold beginne klage van... van...
Van... Ja, ja. De twee dinge die 'm nie bevalle, en die wel zoo zijn.
Ja. - Ik kon me moeder natuurlijk nie verstoote...
Sss! Sss! wat dictionnairwoorde! Geen ongelijk geve...
Geen ongelijk geve... Me moeder is toch me moeder... Maar Nold is toch m'ne man.
Zeker. En veural, maar pas uwe man.
Wel, ja, ja. Pas uwe man. Pas! Anders - anders zoudtde mee hem zoo kompleet t'akkoord niemeer zijn. Kiek maar na matant en na mij. Zonder erg! zonder erg! En al ha' 'm nog al 't gelijk mogelijk...
Nee. Wie da gelijk heet, heet gelijk. Nold in dees geval.
Hij wou verhuize. Ik wou nie. Hier is 't ons huis. Op 'n ander is 't 'n anders...
| |
| |
Hij wou toch. Ik nie. Hij heet toegegeve. Op kondisie dat 'r ne muur kwam... diene muur. Sedert hèmme we al gekibbeld...
Hoho! En dat in e jong huishouwe!
Gekibbeld lijk kat en hond.
Niewaar! niewaar! Lijk kat en hond.
Nee, allo. Nold zweeg nogal rap...
Maar van gedacht veranderde 'm nie. - Hij hoort doodgere muzjek. 'k Hem niemeer wille spele... zoolang dat 'm nie toegeeft. En ge ziet, verre van toe te geve...
Hij heet 'r dan veur gezorgd, dat 'r mee begost werd. En zij op z'ne nek, en ik op z'ne nek... Zij... ze stookte me, ze...
Ja, ja. Da ging hier nie. As ze daar zoo alleen zat... 't Was om zoo te zeggen in éénzelfde huis dat heur doehter woonde. En nu da gemak e-weg!...
Ha' ze... Ha' ze toeri as 'k op reis was mee Nold... toen as ge heur vreugt veur bij u kome te wone... maar angenome!
Beter geweest. Ja, ja. Veur Esther. Die an heur klappes zou gehad hèmme. Meer as an mij. En veur mij. Ik ga gere wandele, Esther nie... Dan koste ze same thuisblijve. En dan ha' Esther iemand anders as ons
| |
| |
eeuwig Ducje veur mee bezig te zijn. - Ja, ja... En gij hadt 'r neves uw deur - van af geweest. Ja, ja, me protesteere, van af. Want huis an huis, ouwers en getrouwde kindere... Wel... wel...
As ge 'r somtemets nog moest invalle... Nu is 'r meer kans misschien.
Haha! haha! hohoho! hihihi! Nonkel Juul moet 't fort redde!
Ze is immers kwaad en gebeten op Nold... enne -
En op u ook, hee? 'k Hoor 't.
Omda 'k Nold nie heelegansch tegespreek.
In 't geheel niks an hem af te doen!
Jamaar, ze is me moeder, en heur in 't ongelijk stelle...
't Ha' zooveel te lichter gegaan. Nu, we gaan probeere.
(Poos.)
(van uit den hof, even adder 't muurtje):
Juul! Juul!
Zie, daar is ze. Ze komt nie binne, uit vijandschap mee u en Nold. Hahaha... Zij maar blij, kind. 'k Ga 'ns m'n beste doen om 't muurtje klein te krijge.
(als hooger):
Juul! Juu-uul!
| |
| |
Jààà! - 'k Kom astreen weerom. Mee goed nieuws.
Och ja, nonkel. Nold is anders toch nen beste jong.
(guitig):
Och ja, nonkel. M'ne lieve Nold... Dada, madammeke Witvink, gebore Brand. - Maar e... maar e... as 't lukt, dan komt ze bij ons wone, maar Duc late we nie schiete! - dan e paltootje veur Duc.
| |
Achtste Tooneel.
HORTENSE kijkt hem na. Gaat even tot in de verandah. Keert terug. Zet zich op de chaise-longue. Dubt. Krijgt plots: hear piano in 't oog. Ze gaat spelen, aandachtig, met inspanning, om 't extra te doen. De deur op den gang gaat lijze open.
komt stil in. Ze heeft het echter gehoord.
| |
Negende Tooneel.
Dag, vrouwke. Speelt-de nu niemeer omda 'k ik hier ben?
(Poosje. Ze pruilt. Hij hast heur.)
Hee? Omda 'k ik hier ben? Toe, speel nu 'ns veur mij? 't Is al nen heelen tijd geleje. En mee'n half uurke muziek speelt-de al da geruzie van heel dienen tijd uit m'n memorie. Na kaffee zal 'k wel wachte.
Zult-de dan... zult-de dan diene muur - laten afbreke?
Nog? Och toe... 't Was onder da beding da 'k wou hier blijve, en daar is niks an te verandere... Veur alle muziek van de wereld nie. Toe, Tanske. 'k Hèm u immers al zooveel keere, al zooveel keere beweze, klaar beweze, dat 't zoo 't besten is. Toe, toe, me vrouwke.
| |
| |
Ik... 'k Zal 'k ik dan maar 't verstandigste zijn, en toegeve.
Haha! Da's gesproke! Da's gesproke! Nu zijt-de weer me goed, klein vrouwke. Och, getrouwd zijn is toch plezant, hee?
(Gekus.)
En speelt-de nu e-wa muziek? Dan make we astreen same kaffee. Ik malen, en gij opschenke.
(Gekus.)
't Is 't zelfde. Da waar da ge an bezig waart, is schoon.
HORTENSE herbegint te spelen.
WITVINK zit'n oogenblik naast haar. Gaat dan af, den hof in, zien naar 't vorderen van den muur. Keert wat nadien terug. 't Stuk loopt ten einde.
't Gaat goed veuruit. Morgen af. Me docht da nonkel Juul en matant Esther bij moeder zijn?
Ja. Ze waren astreen hier.
Mee nonkel JuUl kan 'k best over de baan. Ne lustige kerel. En matant Esther, die altijd knort...
| |
| |
Ja, ja. Ma ook. Natuurlijk. Ma is e goed mensch. As ze d'r da maar afliet... Afijn, we zulle d'r nu over zwijge, en 't vergete...
Nee, nee, nee... Hahaha...
Wat? - Tja, daar zijn ze alle drij. Ma is lijk 'n donderwolk tussche twee zonnestrale... Matant lacht ook deze keer. Alleen de donderwolk...
| |
Tietide Tooneel.
Dag, Nold Witvink, angetrouwde neef van ondergeteekende. De centjes verdiend vandaag?
(Handschudding.)
Dag Juul Leentjes. De centjes verdiend vandaag. Dag, matant Esther. Dag, ma. Wa ne goeie wind heet ulie langs hier doen waaie?
Ph! goeie wind! en anders is't te veel!
Ik hèm altijd genoeg gezeid.
Goeie wind? Niks te wind-e! We zijn op jacht achter e paltootje veur Due, en
(met een knipoogje aan Hortense)
't wild is geschote. Ge zijt an't bouwe gij, jong?
(gegeneerd):
Ja... e... zoo e beetje.
Pasgetrouwde mensche die al bouwe! Da belooft!
Ja zeker, da belooft! Belooft da.
| |
| |
't Heet geluk bijgebracht, Lina.
Enne... meneer Juul Leentjes, m'nen echtgenoot...
Ha! Ge ziet da m'n eega van mij goei lesse krijgt in 't deftig anspreke van mensche! 't Is ne goeie leerling!
As ge mij nu 'ns an 't woord liet kome, dan...
Dan koom 'k ik d'r vandaag niemeer an. Zoude we d'r nie over stemmen, of...
't Is dà, zie. We hadde, toen ge trouwde, an Lina gevraagd of da ze bij ons wou kome wone. Toen wou ze nie, veur bij de kindere te zijn...
Ja, ja, maar de kinderen houwe d'r nie an.
Och toe, ma, ge neemt 't veel te hoog op.
Dat heet hij, te hoog op!
En nu wil ze wel bij ons kome.
Omdat de kindere van heur af wille zijn.
| |
| |
Zeg nu maar niks. 'k Weet wel wat da waar is, en wat uitvluchte. Maar 'k ga! 'k Ga! Ga 'k!
Breek nu maar gerust uwe muur af, jong. Of liever, bouw ne soliede. Want hierneves kome d'r dan Vreemde.
Daar zulle ze meer an hèmme.
Ssst! ssst! ssst! 'k Hem 'k ik den andere neergehaald... en 't paltootjen is geschoten... en...
Wa babbelt-de gij onzin vandaag!
Onzin? As't zoo 'ns slecht weer is, hee, veel sneeuw... in de Winter, da 'k nie kan uitgaan... en da we achter 't stoofke zitte... dan vertel 'k m'n twee vrouwlie 'ns e vertellingske. En d'r zal e verke mee ne lange snuit kome, enzoovoorts... We trekke d'r nu 'n streep onder. - We blijven hier kaffee drinken, Hortense: sjokola mee kramiek. Hierneves is te veel beklag geweest over ulie twee - en Lina, m'n zuster, heet vergete te presenteere...
D'r zat ook zooveel in m'ne kop.
Let die schapen 'ns, m'n twee vrouwlie. - Hortense! 't paltootje!
Doek.
Leuven, 1-9-20.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd