Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1922

[p. 1073]

[Verzen]

Avond aan zee

't Is avond, en de zee alleen is 't nog die 'k hoor
De oneindige verten door,
Haar rustontwende waatren stuwen...
En zwoegend al maar verder voort, rilt steeds dezelfde klacht,
Gedempt soms, murmel-zacht
Uitspattend plots in gruwen...
En eenzaam wandel ik op 't schelpen-knerrend zand...
Het flapprend windje heeft den brand,
Die daglang broeide in mij, gekoeld;
En 't bonzen van mijn hart,
Om moeverborgen smart
Ligt uitgewoeld...

Ver zijn thans alle menschen...
En diep in mij, zijgt met den avond meê
Oneindge vree,
En sterven alle wenschen....

[p. 1074]

Meditatie

De zonne spritsend door 't veelkleurig raam...
't Geprevel op mijn lippen van uw naam,
En in mijn hart uw vree,
Lijk een oneindig suizel-stille zee...
Bewaar me, o God, waar zooveel stormen dreigen,
't Verlangen steeds naar Uwe rust te hijgen,
Als naar mijn opperst' heil...
En weze ik, daar de knoestge beuk Ge zijt,
Het strak-omstrikkend veil
In taaien klimmens-vlijt....

[p. 1075]

Luctanti in agone vitae....

Ik ben gelukkig, o mijn kind
Omdat ik u, gelukkig weet.
De foltring, die uw ziel doorreet,
Vlood heen, lijk 't stof der baan ten wind...

En zijt Ge blij thans, onbezorgd
Lijk vroeger en het aangezicht
Ter toekomst, ongeducht, gericht,
Daar 't heden weer voor morgen borgt....

'k Ben blij met u, omdat den strijd
We saêm doorvochten en de smart
Ons beide' onbuigzaam, heeft gesard
Met oogen groot en rood van nijd....

Beproeving heeft, als vuur het goud,
Uw ziel gelouterd, o mijn kind,
Ge weet thans wat Ge al worstlend wint
En sterker staat Ge, honderdvoud!

JORIS EECKHOUT.