Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1922

[p. 211]

Sint Jan.

Ut unum sint.

Zoo zong uw ziel: want niets in u zei neen,
nu 't Goddelijk Woord zijn liefdeplan ontvouwde
gelijk het nooit ontvouwen werd voorheen.

God sprak, en 't was alsof hij sprekend bouwde
een tempelhal, gelijk een menschelijk oog,,
hoe begenadigd ook, er nooit aanschouwde.

't Gewelf! Wie sluit het ginder eindloos hoog?
De Vader doet het, en de Zoon verbonden
door eene Liefde: 't is één drie-ééne Boog.

Daarhenen moeten van de lage gronden
als zuilen en als muren opgezonden
wij, met God zelf één schoon voltooid geheel!

Wie zal zoo Sink hanteeren het truweel,
wie zal de degelijke mortel vinden
om zoo te bouwen het geheel dat deel

naast deel zich stevig in 't geheel laat binden?
Dat zal de Meester metsend met zijn Bloed!
waar zijn ze, die zoo bouwden en beminden?

welk kunstenaar was ooit zoo naamloos goed,
dat hij zijn bloed verarbeidde in zijii werken?
Niet één was zulken moeds, noch was zoo vroed.

Dat doet alleen de oneindige Liefdesterke;
doch ook geen tweede bouwde zich een kerke,
Waarin zoo gansch de geest des Meesters leeft!

Zijn Geest, en Zijns Vaders Liefde, geeft
aan dezen bouw een levend liefdejagen,
waardoor het al naar 't ééne sluiten streeft

[p. 212]

 

daar boven: God en 't goddelijk welbehagen,

 

Sint Jan, Sint Jan, hoe juicht uw ziel, nu gij

 

die kerk vóór uw verbeelding op ziet dagen.

 

 

 

Gij zijt gewis verrukt en veel te blij

 

om met den mond nog wijze taal te spreken,

 

maar gij, die nederligt aan Jezus' zij,

 

 

 

moogt ongestoord uw tranen laten leken

 

en 't vat van uw gevoelens laten breken

 

op Jesus' Borst: gelukkige Sint Jan!

 

 

 

_**_*

 

 

 

Gij waart, naar Jesus' woord, een twijgje van

 

den wijngaard, dien de malsche lentesappen

 

doen zwellen. Och, hoe zijn de blaren dan

 

 

 

of zij rood bloed den milden stant ontsappen.

 

Zij zijn zoo schoon als later druiven zijn,

 

Gij waart een jonge twijg die scheen te ontsnappen

 

 

 

uit Jesus' Hart. Dat is niet bloot een schijn:

 

gij leeft uit Jesus' Hart. Uw harten hebben

 

een zelfde levenssap: geen strjd om mijn

 

 

 

en dijn stoort beider zelfde vloed en ebbe.

 

zij laten zich door ééne liefde omwebben,

 

en, slechts vereenigd zijn de harten schoon!

 

 

 

Jan HAMMENECKER.