Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1921

[p. 606]

Poëmata.

I.
O witte en zuivre perel...

O witte en zuivre perel aan

den gouden draad van vreugd geregen,

die 'k voel als rozen zwaar van dauw belaân

ten gronde wegen...

O blij juweel in kostbren schrijn

bewaard, van dieper ziele-kelken...

O éene Lichtbloem in mijn avondschijn

die niet zal welken...

Uit kinderoog een zerpe traan

zijt gij tot heldren steen geronnen

en spreidt uw glans met schaduwloozen waan

van duizend zonnen...

Gelukkig wie U vond, en sloot

zijn rijk tresoor met veilge handen

en draagt U trouw in Licht-ontloken dood

naar blijer Landen...

O witte en zuivre perel aan

den gouden draad van vreugd geregen...

Ik voel mijn ziel als bloem van dauw belaân

ten gronde wegen...

II.
De blauwe vijver rust...

De blauwe vijver rust in koele stilte
van geurge tuin vol avondpeis...
In ver gehucht van blije kindren trilt en
vervloeit een zilvren wijs...

Alleen, te wake op 't hemelblauwe water
ligt zuivre lelie, roerloos-loom
met open hart... Geen roos noch vogel raadt er
de weelde van haar droom...

Zoo, kind, voor 's Heeren vreugd ontluikt al schromen
uw witte ziel bij 't heilig Maal,
en reikt begeerig naar Gods dauwaromen
haar gouden bloemeschaal...

G. HELDERENBERG.