Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1920

[p. 464]

Het rustend pastoorken : - : van 't gasthuis : - :

'n Deugdlijk morgenwandelingsken na 't ontbijt,
Blijft nog z'n eenig zwak, z'n aardsche zaligheid.

De schuimen pijpe bijzend aan den lippenhoek,
In d'hand de zilvren snuifdoos en 't getijdenboek,

Zoo trekt hij elken morgen zijn gedoentje rond:
In 't voortgaan eerst 'n vroolijk praatje met den hond, -

'n Handsvol graan gegrepen uit den korenzak
Voor 't hoendervolk, - 'n blik in den konijnenbak -

En dan 'n plooi van vrede rond de dubbel kin,
Op slenterwandeling het gasthuishofken in.

Gezapig gaat hij 't wegsken langs van plant tot plant
En blijft 'n poosje staan bij elken groentepand.

En mompelt voor zich uit, en denkt en droomt luidop:
‘Wat staan die erwten schoon! Wat malsche sladekrop.’

[p. 465]

 

Of duimlend op 'n perzik ‘Wel die zijn haast goed!’

 

Of luide snuivend aan 'n bloem ‘Wat geurt ze zoet’

 

 

 

En in z'n harte voelt hij leven 't oude ras

 

En 't bloed van vader zaliger, die pachter was.

 

 

 

En monklend stapt hij voort, de zomerbedden om

 

En fluistert stil: ‘O fortunatos nimium!’

 

 

 

Wiedt hier terloops 'n volle grepe kaaskeskruid,

 

Zet daar 'n broeikas open, pitst 'n bloemscheut uit,

 

 

 

Of laat'nen stond zijn futselwerkjes in den steek

 

Voor 'n herhaling van 'n stukje zondagpreek.

 

 

 

C. Lindemans.