Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1919

[p. 646]

Brancardiers bij nacht

Nog dreunt de grond bij 't daavren der kanonnen
en trilt de lucht van 't stervend krijgsgerucht:
het moorden staakt en 't bloed begint te ronnen.
Nu komen zacht de brancardiers bij nacht.

Hoor! door de stilte scheurt alom het kermen,
Het weegeschreeuw, het akelig doodsgereeuw.
Als schimmen glijden door de bloed'ge bermen,
gejaagd en zacht, de brancardiers bij nacht.

Ze omwinden vlug, met teeder vingerdrukken,
de bloed'ge wond, en laven dorst'gen mond;
Ze dragen snel, vermijdend pijnlijk rukken,
hun eedle vracht, de brancardiers bij nacht.

Waar gansch den dag de dood door 't luchtruim kliefde,
en haat en wrok elk wezen woest vertrok,
daar heerscht nu enkel heil'ge menschenliefde:
Ze bidden zacht, de brancardiers bij nacht.

Arm. Van Veerdegem.