Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1919

[p. 431]

Sterren

O klare, zoete nacht, die boven mij

Met al uw sterren straalt,

O vrede-glans die op het strijdgetij

Uit 's hemels wijdten daalt,

O schoonheid en o rust van droomennacht,

Zoo onbewogen klaar

Hangt gij, o sterren, in uw weidsche pracht

Waarnaar ik peinzend staar;

Zoo teer heeft nu uw stilte, o nacht, alom

't Gevoel in slaap gesust,

Dat ik me vreemd nu voel verteedren om

En door uw breede rust.

O schoone, kalme nacht! Zoo plechtig-stil

Of uw geheim ontsluit

Nu plots, wat 't zuchtend menschdom hunkrend wil:

Het lieve vreegeluid.

Nog niet! O sterren al, gij straalt zoo hoog

En de aarde ligt zoo laag,

En wijkend stijgt uw lichte glorieboog,

Hoog boven 't volksgeklaag

In hemelruimten ongenaakbaar-schoon.

En toch gij, sterren, stort

[p. 432]

 

Op de aarde en op haar somber puinvertoon,

 

Dat immer grooter wordt,

 

En op de volkeren in moeden haat

 

Uw zalig-zachten schijn,

 

Die als een wijden kring van liefde slaat

 

Om al die lijdend zijn.

 

O millioenen schouwen naar uw licht

 

En droomen van uw vree,

 

En heffen naar u op het loom gezicht

 

Dat somber is van wee,

 

En denken aan wat vreedzaam was en goed

 

In lang vervlogen tijd.

 

O hard en ruw bedrijf, dat gruwzaam woedt,

 

En wreedste wreedheid zijt,

 

Dit deedt gij toch: veel schoone zielen bracht

 

Gij in den vrede van

 

Den hemel. Hemelsterren in den nacht,

 

Troost al de zwoegers dan.

Juni 1918.

Arth. COUSSENS.