Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1919

[p. 42]

Les
(Fragmenten uit Oorlogsgetijden)

God spreekt:

Engelen, gaat, en de Rivieren,

die door Vlaanderens gouwen slieren,

leert haar hemelsche manier,

leert haar letten op uw zwier.

Engelen, leidt de Vlaamsche Schelde en

haar gespelen door de velden,

al zoo lenig en zoo schoon,

dat Ik mij tevreden toon'.’

En daar kwam een eerste Rei en

leidde zacht de lieve Leie

door het land, waar 't edelst vlas

herelend ten hemel was.

Ginder ging, met hoppekransen

op het hoofd, een schare dansen,

en de Dender op dier trant

vloeide door 't rijk Hoppeland.

[p. 43]

 

En de Durme kwam en speelde

 

langs en door de zachte weelde

 

van het Waasland, dat de kant

 

zingend klost met tooverhand.

 

 

 

Dijle en Demer vloeiden beide

 

onder engelengeleide...

 

eerbied-toonend voor het Graf

 

van Sint Rombout en den staf,

 

 

 

dien hij droeg, en dien nog dragen

 

zullen nooit te tellen dagen

 

Kardinalen, uit wier lach

 

ons bejegend Godsgezag.

 

 

 

Engelen kwamen uit de Venen

 

hulp aan beide Nethen leenen

 

om te vloeien vol van stier

 

dwars door 't Kempenland naar Lier.

 

 

 

Beide gingen naar den Rupel,

 

en ontmoetten daar 't gehuppel

 

van haar Zusters: en bij 't Wiel⁽¹⁾

 

werden allen ééne ziel:

 

 

 

ééne ziel ja met de Schelde,

 

met de nooit genoeg vermelde

 

schoonheid, die door Vlaanderen gaat

 

met een hemel op 't gelaat!

(1) Zoo wordt de monding van den Rupel genoemd.

[p. 44]

Te deum

God sprak: 't is goed. Ik ben tevreden!
En wij, de Dorpen, wij, de Steden,
die leven langs den waterkant,
wij, kelen van het Vlaamsche land,
wij zijn vol dankbaarheden.

Het kleinste dorp, dat over de dijken
tenauwernood het hoofd kan reiken,
biedt dank U, God, voor 't schamel goed,
dat aanspoelt met den goeden vloed
begaan met armoerijken.

biedt dank U, God, voor lisch en wieren
en vezelen, die te zamen slieren
om, op de velden uitgespreid,
te worden veie vettigheid,
waarin de granen tieren.

U dankt de visscher alle malen,
dat hij zijn net mag bovenhalen,
en spiering blank en bruinen bot
mag slulten achter 't beuneslot⁽¹⁾
met dikke slingeralen.

(1) Beun: bun: in eene visschersboot waterbak om den visch levend in te bewaren.

[p. 45]

Fragment uit Oorlogsgetijden

U dankt de schipper die den hoorn
al over 't vlak mag laten hooren,
terwijl hij blij ter haven vaart,
waarboven vriendelijk naar hem staart
zijn oude trouwe toren.

't Te Deum stijgt uit alle steden
God dankend voor het schoon Verleden
dat hunne muren heeft gewijd
tot Tempels, die de nieuwe Tijd
vervult met Toekomst-beden.

O Puikjuweelen, Vlaamsche steden,
geboren uit Gods jonstigheden,
verheft Belforten, Hallen, Kerk -
en. Torens naar het hooge zwerk,
en Godes Naam beleden!

Bedankt Die 't Schelde-bed wou graven,
bedankt den Reeder uwer haven,
den Schenker van den overvloed,
die millioenen monden voedt,
met nooit te schatten gaven!

1914

Jan Hammenecker.