Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1914

[p. 231]

[Verzen]

Stella matutina

Sluimer-overdonsd en donker
Lag ik droomend vroeg in de' ochtend,
Wijl mijn drijvende oogen zochten 't
Morgensterre-goudgeflonker.

Vriendelijke wimperstralen,
Die mij wenkt met blijden luister,
Waar de zee van 't bleeke duister
Ebt voor nieuwe licht-verhalen.

Laag al ving de kim te gloeien
Aan, en purpren vlammen brandden
't Geluw-blauw der hemelranden...
Blinkend bleef mijn sterre bloeien.

Gouden jubel opgevlogen
Boven gloed van wereldpijnen,
Doe bij nacht en dage schijnen,
Gouden ster, en leid mijn oogen.

Trek mijn droef-verweesde denken
Stil en heimelijk gestade
Als met ijle stralen-draden,
Goud-geweef van wimperwenken.

Stralenrijke, wier erbarmen
Houdt mij aan uw lach gebonden;
Overbloei mijn droeve zonden,
Waar ik donker omdool, arme,

Bedelarme; laat uw goud mij
- Dat 'k den hemel niet vergete, -
Laat me uw liefde toegesmeten,
Redding-mijn, bemin, behoud mij!

[p. 232]

Op de sont

De golven zwellen voor de zon,

De kaaien wijken: land, vaarwel,

Waar ik geen vrede vinden kon.

De wind is mee; wij zeilen snel.

Waar alles mij verdorven werd

Wat schoon mij daagde, liefde-waard;

Verwaas in nevelige vert'!

Mij lokt de zee ter zon'ge vaart.

Mijn zeilend schip, mijn eenzaamheid,

Mijn blijde lucht en dageraad! -

Hoe wordt mijn blik zoo klaar en wijd

Waar de oude wereld ondergaat!

D^r Felix Rutten.