Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1913

[p. 248]

De twee zusters

De liefde schonk in zilveren bokaal
den wijn van heil, dat nimmer zou verzwinden,
en zong een hymne in wonderteere taal,
als hartgeklop van al die ooit beminden.

De smart goot in ruw-boordige, ijzren schaal
de gal van ramp, die zelden heul kan vinden,
en snikte een klacht, gelijk bij zongedaal
door kaal geboomt soms vlaagt met najaarswinden.

Wel hem, die 't zoete en zure wijslijk mengt,
en, zich vermeiend in 't verscheiden zingen,
niet de een voor de andre onduldig wil verdringen,

maar koelt met liefde wat de smart verzengt,
en in geluk genoeg verdriet blijft dragen
om in verdriet geluk te mogen vragen.

Constant Eeckels.