Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1913

[p. 339]

Van scheiden

Dit ééne dempt der vreugde luidsten lach,
En houdt den glans des aanschijns overtogen:
Dat ook de schoonste dag niet, aan de bogen
In 't vluggevoette spoeden poozen mag!

Dat steeds een uur komt daar men zegt: ik zag
U voor het laatst! - en tranen vullen de oogen!
O nooit een hart in rust te minnen mogen
Hoe teer in liefde aan 't onze 't nader-lag;

Wij trekken, pelgrims, over lage landen;
Smeden in leed-vergeten blij-moed, banden
Van vriendschap, die we hopen nooit gebroken.

Maar lùttel dagen zonken oog-geloken,
Of over druk van noo-geloste handen,
Moet 't droeve woord: vaarwel! weer uitgesproken...

A. Lhorijn-Thans.