Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1912

[p. 350]

Herfstgedicht

Voor Gerry Helderenberg.

Fecisti nos ad Te, Domine.

Nog een, nog een... ze rits'len allemaal,

De blaren af de boomen;

Nog een, nog een... 't is 't eeuwenoud verhaal

Van ijdle menschendroomen...

Wij zagen ze, in de lente weêr gewekt,

De twijgen uitgedreven,

Bleekgroenend, weekdoorzond en fijngebekt,

Lichtgichelend herleven...

En vlamde rood der zonne bijtende aêm

In 't loome van de luchten, -

Hoe zaten we in hun schaduw vaak te zaêm

Op hoop van zoete vruchten...

Toen kwam de herfst, en in de kruinen bronsden

De rozigblonde peren,

'Wijl om de laatste rozen bijen gonsden

Vol onvoldaan begeeren...

Wij plukten 't sappige ooft met gretig' hand,

Zou nu ons harte zwijgen?

Ach, neen, het aardsche heil en bluscht dien brand

Maar doet de vlammen stijgen...

[p. 351]

 

Nu vallen ze een voor een, en ieder laat

 

De wegen langs, zijn glansen...

 

En hoort de wandlaar waar hij trage gaat

 

't geklir van zinken kransen...

 

 

 

Nog een, nog een, ze rits'len allemaal

 

De blaren af de boomen...

 

En fluistren ons het eeuwenoud verhaal

 

Van 't ijdele aller droomen...

 

 

 

Joris Eeckhout.