Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1912

[p. 365]

Kindervreugde

o Kindervreugd

Of 't mij geheugt

Dat gij zijt heen gevloten,

En ik u nooit volhartig heb genoten...

Onachtzaam schrijden wij langs rozen

Die in hun helste kleuren blozen;

Maar komen wij terug, zoo vinden

We ontkroond in 't rukken van de winden
De blaarkens langs de paden bleek verkleuren...

o Kinderkens, gij gist ze niet,

De blijheid van uw lied

Die ik besef wijl 'k mijmrend sta te treuren...
Maar ach; 't is uw lied, ik kan 't niet meer zingen...

Geluk, dat nooit een mensch genoot,

Gij wordt tot bittre wisheid, wen

Ge als duinzand door ons vingren vloot...

Joris Eeckhout.