Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1912

[p. 163]

Leven

Het leven van de menschen is zoo kalm.
Hun denken en hun daden zijn zoo traag
als leefden zij in wulpschen bloemewalm,
in onbewuste neev'len, loom en vaag.

En als ik driftig heb gezongen, talm
ik luistrend of geen echo ievers daag
rond mij, en 'k hoor den verren psalmen-galm
alleen van 't lied dat ik verloren klaag.

Staat op, ontwaakt, gij allen, 'k breng u daad.
Mijn woord is dag in uwen droomen-nacht,
mijn stem zingt lof voor 't Schoon en straf voor 't Kwaad!
Ik ben de morgenvogel in de pracht
des daagraads, schallend uit het versch boschaad,
het lied van 't Leven dat naar leven tracht.