Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1912

[p. 162]

Beelden

Mijn beelden in hun vorm zijn dood als klei
maar worden Leven weêr in 't hart dat hoort;
zooals ze leven waren als z' in mij
gebeiteld werden door mijn scheppings-woord.

Z' herleven door uw ziel en wort'len vrij
verrijzend uit hun dood en beelden voort
het schoon dat 'k in hun broze vormen lei
als kleur in wolken waardoor d' avond gloort.

Of liggen zij misschien, voor tijden lang, -
als mummiën die niemand nog bemint, -
wijl niemand hun gestalten wonder vindt,
wijl niemand voelt de fijnheid van den zang? -
Maar dan misschien na eeuwen komt een kind
en zingt hen triomfaal vóór 't volksgedrang.