Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1911

[p. 255]

De dagen teren weg...

De dagen teren weg, gelijk een bleeke lijder,
die langzaam 't leven voelt verglijden naar den dood,
en toch na iedren slaap, waaruit hij mag ontwaken,
nog dankbaar-groetend lacht naar later morgenrood.

Maar droever wordt zijn blik en loomer zijn gebaren,
daar telkens vroeger 't licht versnikt in wolkenschoot.
En zoo verzwakken ook allengs de vale dagen,
bezwijkend bij den onweerstaanbren tijdenstoot.

O zomer, ras ontkracht, uw prachten staan te sterven,
en uw geluk vervloeit, als water uit de hand.
Ook rijpe herfst zal, na 't verzaden, dra verderven.
Op beider graf wordt wit dan 't winterkruis geplant.

't Zal goed zijn bij de lamp van zon en bloei te droomen,
terwijl het buiten huilt door kaal-gebuischte boomen.

Constant Eeckels.