Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1911

[p. 489]

Solitudo

Had' ik een eigen huis, ik had' een hopen
En uit dit hopen, zoete troost in smart.
Maar 'k heb noch huis noch zelfs één oud'ren hart
Voor mij staat slechts de wijde wereld open.

Zoo menig wegen ben 'k reeds ingeloopen
Zoo dikwijls zonder rust en heel verward,
Met mijnen geest door gruwe pijn gesard
alleen, in mijne droefheid, weggekropen.

Ik kende nooit wat was een huisgezin,
Ik voelde nooit den aai der moedermin,
Één enkel had 'k mijn lijden uitgesproken.

Ik had één vriend, en al mijn smart was in
Zijn liefd' vergaan. Wij leefden stil-gedoken.
Zij hebben beider liefde stuk gebroken.

Bertholf Biekens.