Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1911

[p. 439]

O, dicht te zijn bij God, heel dicht...

De tocht is ver, de bane steil,
maar heerlijk 't heil
dat voor u veil
ligt, aan het zèker einde.
Al is het dat uw hart nog bloedt:
omhoog uw moed!
Te rijker goed
wacht, naar het dieper pijnde.

Hoe wijd die sfeer; hoe zuiver 't licht
waarheen ge u richt,
wijl 't uw gezicht
met hemelgloor omtoovert.
O, grijp haar toch, die doornenkroon.
Zij is zoo schoon!
Al 't leed ten loon
wordt ze eens bebloemd, belooverd.

Ga nu met vasten voet vooruit,
door niets gestuit,
o blanke bruid,
ter burcht van den beminde.
Een koning is 't die u verbeidt,
en straks u leidt
in zaligheid,
als liefde u bei zal binden.

[p. 440]

 

Zwijg, orgeldreun. Zwijg, schaargezang.

 

Stilte, om den drang,

 

die reeds zoolang

 

bevreedgen vroeg, te stillen.

 

O, dicht te zijn bij God, heel dicht,

 

zoo 't zuigend wicht

 

bij moeder ligt,

 

en in een roes te rillen...

 

 

 

Constant Eeckels.