Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1910

[p. 362]

Landelijk tafereel

Van lieverlede dalen roode vrede-tinten
op 't landschap daar de herfst zwijgende waren kwam
en brak den bloei der bloemen, en het lijden printte
in gloênde stammen, en de vreugde medenam...

Voor 't open venster zitten de oudjes, en hun oogen
in de eindeloosheid van dees rooden marteldag
droomen aan witte jeugd, zóó lang, zóó lang vervlogen
toen blijheid aan den haard en in de harten lag...

Ze droomen beide, en ademen de laatste geuren
van veege violieren in, daar langzaam treên
hunne gepeinzen in den nacht van kleurloos treuren
welke ze volgen, zonder stut, met trage schreên.

Wie zou, wie zou vooruitgaan, en den weg verkennen
en wie zou eenzaam toeven aan den winter-haard...?
Mysterie-vol branden de roode-doode dennen
en ruischend rijst op 't land hun goudene geblaart....

En de oudjes weenen lang-verkropte lijdens-tranen
bij 't sombere gepeins en droeven zomer-dood....
Ze 'n roeren niet, wijl ziet de zon hun wezens tanen
aan 't open venster in haar vredig avondrood....

Karel van de Vijver.