Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1910

[p. 257]

Een liedje van de Dagen...

De dagen zijn dansende deernen, lief,
Zij komen één stonde ons vermeien...
Zij brengen ons weemoed zoo geerne, lief,
En ach! zoo zelden verblijen.

Een rimpel in 't voorhoofd ze ons branden, lief,
Al neurend een treurige liedje;
Een enkele liet in mijn handen, lief,
Een lachend vergeet-mij-nietje.

Maar sedert wij wandlen te zamen, lief,
Zij allen mij blij-monklend geven
Veel bloemen met zoo 'n mooie namen, lief,
O... blijven wij saâm voor 't leven.

Jozef Simons.