Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1909

[p. 138]

Schoonheid

Stil zit de vrouw, het donkre hoofd gebogen.
De blanke handen gaan vlug heen en weer
Aan 't naaiwerk, wijl de liefdestreelende oogen
Zich telkens zijwaarts richten kalm en teer.

Daar graaft heur kind met onvermoeibaar pogen
In 't zand. De blonde krullen hangen neer.
Het knaapje kraait zijn pret uit, opgetogen,
En zilvren lachjes klinglen keer op keer.

Ik jaagde ver, heel ver, Illusie na, -
'k Zocht Ideaal in luisterrijk gewa.
En alles scheen mij duister om mij henen....
Ik dacht, dat 'k eeuwig Schoonheid moest beweenen.
En zie, ze was in mijn eenvoudig leven.
'k Ben neergedaald en 'k vind me hoog verheven.

René Adriaensen.